۳۰۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۲۳

هرچ از وفا به جای من آن بی‌وفا کند
آنرا وفا شمارم اگرچه جفا کند

با آنکه جز جفا نکند کار کار اوست
یارب چه کارها کند او گر وفا کند

آزادگان روی زمینش رهی شوند
گر راه سرکشی و تکبر رها کند

از کام دل رها کندش دست روزگار
آنرا که دست عشق وی از دل جدا کند

از بس که کبریای جمالست در سرش
بر عاشقان سلام به کبر و ریا کند

گر فوت گرددش همهٔ عمر یک جفا
خوی بدش قرار نگیرد قضا کند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.