نه چو شیرین لبت شکر باشد
نه چو روشن رخت قمر باشد

با سخنهای تلخ چون زهرت
عیش من خوشتر از شکر باشد

تو به زر مایلی و نیست عجب
میل خوبان همه به زر باشد

کار عاشق به سیم گردد راست
عشق بی‌سیم دردسر باشد

دایم از نیستی عشق توام
هر دو لب خشک و دیده تر باشد

در فراق تو عاشقان ترا
همه شبهای بی‌سحر باشد

عشق و افلاس در مسلمانی
صد ره از کافری بتر باشد