ای مانده من از جمال تو فرد
هجران تو جفت محنتم کرد

چشمیست مرا و صدهزار اشک
جانیست مرا و یک جهان درد

گردون کبودپوش کردست
در هجر تو آفتاب من زرد

در کار تو من هنوز گرمم
هان تا نکنی دل از وفا سرد

جفت غمم و خوشست آری
اندی که منم ز درد تو فرد

با منت چون تویی توان ساخت
زهر غم چون تویی توان خورد