در دور تو کم کسی امان یابد
در عشق تو کم دلی زبان یابد

خود نیز نشان نمی‌توان دادن
زان‌کس که ز تو همی نشان یابد

وصل تو اگر به جان بیابد دل
انصاف بده که رایگان یابد

تنها تو همه جهانی و آن کس
کو یافت تو را همه جهان یابد

در آینه گر جمال بنمایی
از نور رخت خیال جان یابد

ور سایهٔ تو بر آفتاب افتد
منشور جمال جاودان یابد

از روز عیان‌تری و جوینده
از راز دلت همی نهان یابد

روی تو که دل نیاردش دیدن
دیده که بود که روی آن یابد

نشکفت که در زمین تویی چون تو
ماهی تو و مه بر آسمان یابد

زین قرن قرین تو کی آید کس
تا چون تو یکی به صد قران یابد