۳۸۵ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۳۲۴

شوریده کرد ما را عشق پری جمالی
هر چشم زد ز دستش داریم گوشمالی

زنجیر صبر ما را بگسست بند زلفی
بازار زهد ما را بشکست عشق خالی

با سرکشی که دارد خوئی چه تندخوئی
الحق فتاد ما را حالی چه صعب حالی

امروز پیشم آمد نالان و زار و گریان
حالی بسوخت جانم کردم ازو سؤالی

گفتم که ای نگارین این گریه بر چه داری
گفتا که بی‌جمالت روزی بود چو سالی

یارب چه صورت است آن کز پرتو جمالش
هر دیده‌ای به رنگی بیند ازو خیالی

خاقانی آفرین گوی آن را کز آب و خاکی
این داندآفریدن سبحانه تعالی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.