ای مقیمان این خجسته مقام
دور باد از شما غم ایام

بر در این بهشت روحانی
عیش و عشرت کنند رضوانی

زین طربخانه نشاط انگیز
رفته غم تا در عدم به گریز

این حرم وین ریاض گرد حرم
قصر حور است و بوستان ارم

صحن و سقفش به چشم صنعت بین
زیور آسمان و زیب زمین

کلک نقاش او گه نیرنگ
ناسخ کارنامه ارژنگ

حبذا طرح این بنای شگرف
پیش دریاچه چو قلزم ژرف

قلزم ژرف و آبش از کوثر
اندر او عکس مهر زورق زر

غایت عمق اندر او نایاب
گاو ماهی ندیدش از ته آب

آب صافش زلال چشمهٔ مهر
غرق در وی چو عکس خویش سپهر

ای خوشا جوی سنگ مرمر او
کز بلور است اصل گوهر او

سنگ شفافش آب آینه رنگ
رنگ آیینه‌اش گل از پس سنگ

جوی آن آب سلسبیل سرشت
نایب جوی شیر باغ بهشت

حوضی از هر طرف چو یشم در او
خیره از بس اشعه چشم در او

گشته زان حوض آینه کردار
روز بر آب خضر تیره و تار

ماهی ار آلت بیان می‌داشت
وصف آن حوض بر زبان می‌داشت

دیده با ماهیش به جلوه در آب
حوت گردون ز رشگ گشته کباب

صور صفحهٔ جدار و درش
نسخهٔ لوح بینی و صورش

نقش بی‌جان خانهٔ نقاش
یافته جان ز لطف آب و هواش

مطبخش قوت بخش جان همه
بهره ور گشته زان روان همه

نعمتش چون نعیم جنت عام
آتشش نابدیده پخته طعام

آتش و دودش از درون رانده
همچو نامحرمان برون مانده

این بهشت است در سرای وجود
نبود در بهشت آتش و دود

آب فواره‌اش به حوض بلور
کز صفا دم زند ز لمعهٔ نور

شمع کافورییست پنداری
در یکی تشت سیم بگذاری

طرفه شمعی که تا به صبح نشور
بزم امید از او بود پر نور

یا رب ای بزم باد فرخنده
شمع دولت در او فروزنده

اندرو تا ابد به وفق مراد
بانی این بنا به دولت باد

آنکه اقبال خادم در اوست
بخت و دولت غلام و چاکر اوست

آسمان طاق درگه جاهش
کهکشان آستان درگاهش

بزم پیرای عیش خانهٔ جود
مجلس آرای بزمگاه وجود

میر میران غیاث دین و دول
آفتاب سپهر و ملک و ملل

تا ابد مدت بقایش باد
وین سرای سرور جایش باد

چون نشیند به صدر جاه وجلال
باد وحشی مقیم صف نعال