۳۳۳ بار خوانده شده

غزل ۴۲

طراز سبزهٔ بر گلشن عذار خوش است
معین است که گلشن به نوبهار خوش است

چه خوش بود طرف روی یار از خط سبز
بلی چو سبزه دمد طرف لاله زار خوش است

اگر چه خوش نبود در نظر غبار ولی
گر از خط تو بود در نظر غبار خوش است

به بوی مشک جراحت شود فزون و مرا
جراحت دل از آن خط مشکبار خوش است

به یاد سبزه خطی گشت سبزه کن وحشی
که سبزه سرزده اطراف جویبار خوش است
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۴۱
گوهر بعدی:غزل ۴۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.