۳۲۴ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۲۱۳

ای چون هستی برده دل من به هوس
چون نیستیم غم فراق تو نه بس

گر چون هستی به دستت آرم زین پس
پنهان کنمت چو نیستی از همه کس
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۱۲
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.