۳۱۰ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۲۷

روزی که بود دلت ز جانان پر درد
شکرانه هزار جان فدا باید کرد

اندر سر کوی عاشقی ای سره مرد
بی شکر قفای نیکوان نتوان خورد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۲۶
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.