۳۴۲ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۱۵

آن را شایی که باشم از عشق تو شاد
و آن را شایم که از منت ناید یاد

با این همه چشم زخم ای حورنژاد
در راه تو بنده با خود و بی خود باد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۱۴
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.