۴۰۳ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۳۳۰

چشمکان پیش من پر آب مکن
دلم از عاشقی کباب مکن

ریگ را پیش چشم رود مکن
رود را پیش دل سراب مکن

به کس از ابتدا رسول مباش
رقعه‌ای آیدت جواب مکن

به صبوری توان رسید به دوست
به هم اندر مزن شتاب مکن

نه خدایی چنین مجیب مباش
دعوت خلق مستجاب مکن

با سنایی چنین توانی بود
ور نه شو خویشتن عذاب مکن
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۳۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.