آمد بر من جهان و جانم
انس دل و راحت روانم

بر خاستمش به بر گرفتم
بفزود هزار جان به جانم

از قد بلند و زلف پشتش
گفتم که مگر به آسمانم

چون سر بنهاد در کنارم
رفت از بر من جهان و جانم

فریاد مرا ز بانگ موذن
من بندهٔ بانگ پاسبانم