۳۷۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۳۲

تا گل لعل روی بنمودست
بلبل از خرمی نیاسودست

دیرگاهست تا چو من بلبل
عاشق بوستان و گل بودست

روز و شب گر بنغنوم چه عجب
پیش معشوق کس بنغنودست

من غلام زبان آن بلبل
کو گل لعل روش بستودست

ساقیا وقت گل چو گل می ده
وقت گل تو به کس نفرمودست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.