گفت چون اسکندر آن صاحب قبول
خواستی جایی فرستادن رسول

چون رسد آخر خود آن شاه جهان
جامه پوشیدی و خود رفتی نهان

پس بگفتی آنچ کس نشنوده است
گفتی اسکندر چنین فرموده است

در همه عالم نمی‌دانست کس
کین رسول اسکندر است آنجا و بس

هیچ کس چون چشم اسکندر نداشت
گرچه گفت اسکندر و باور نداشت

هست راهی سوی هر دل شاه را
لیک ره نبود دل گم راه را

گر برون حجره شد بیگانه بود
غم مخور خوردی درون هم خانه بود