ما چو بی‌ماییم از ما ایمنیم
از تولا و تبرا ایمنیم

از تفاخر همچو گردون فارغیم
وز تغیر همچو دریا ایمنیم

چون گذر کردیم از بالا و پست
هم ز پستی هم ز بالا ایمنیم

چون نه نادان و نه دانا مانده‌ایم
هم ز نادان هم ز دانا ایمنیم

چون زبان از نیک و بد دربسته‌ایم
هم ز شنوا هم ز گویا ایمنیم

چون قرار کار ما رفتست دی
لاجرم ز امروز و فردا ایمنیم

نام و ننگ ما در اقصای جهان
گر نهان شد ور هویدا ایمنیم

روز و شب بی راه می‌جوییم راه
زانکه از ناایمنی ما ایمنیم

چون سر عطار گوی راه شد
از سریر لاف و سودا ایمنیم