۳۲۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۵۹۱

در چه طلسم است که ما مانده‌ایم
با تو به هم وز تو جدا مانده‌ایم

نی که تویی جمله و ما هیچ نه
مانده تویی ما ز کجا مانده‌ایم

از همه معنی چو تویی هرچه هست
پس به چه معنی من و ما مانده‌ایم

رشته چو یکتاست در اصلی که هست
پس ز برای چه دوتا مانده‌ایم

چون تو سزاوار وجودی و بس
ما نه به حق نه به سزا مانده‌ایم

چون همه تو ما همه هیچ آمدیم
ای همه تو هیچ چرا مانده‌ایم

چون همه نه با تو و نه بی توییم
نه به بقا نه به فنا مانده‌ایم

در خم چوگان سر زلف تو
گوی صفت بی سر و پا مانده‌ایم

پاک کن از ما دل ما زانکه ما
سوختهٔ خوف و رجا مانده‌ایم

ما چو فریدیم نه نیک و نه بد
کز دو جهان فرد تو را مانده‌ایم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۹۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۹۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.