عشق آبم برد گو آبم ببر
روز آرام و به شب خوابم ببر

چند دارم تشنهٔ لعل تو جان
جان خوشی زان لعل سیرابم ببر

من کیم خاک توام بادی به دست
آتشی در من زن و آبم ببر

نی خطا گفتم که در تاب و تبم
می‌نیارم تاب تو تابم ببر

چند تابد دل ز تاب زلف تو
تاب دل از زلف پرتابم ببر

هستم از عناب تو صفرا زده
این همه صفرا ز عنابم ببر

غرقهٔ دریای عشقت گشته‌ام
دست من گیر و ز غرقابم ببر

چون کمان شد پشت عطار از غمت
زین میان چون تیر پرتابم ببر