یا دست به زیر سنگم آید
یا زلف تو زیر چنگم آید

در عشق تو خرقه درفکندم
تا خود پس ازین چه رنگم آید

هر دم ز جهان عشق سنگی
بر شیشهٔ نام و ننگم آید

آن دم ز حساب عمر نبود
گر بی تو دمی درنگم آید

چون بندیشم ز هستی تو
از هستی خویش ننگم آید

چون زندگیم به توست بی تو
صحرای دو کون تنگم آید

تا مرغ تو گشت جان عطار
عالم ز حسد به جنگم آید