۳۴۱ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۳۱۵

اصحاب صدق چون قدم اندر صفا زنند
رو با خدا کنند و جهان را قفا زنند

خط وجود را قلم قهر درکشند
بر روی هر دو کون یکی پشت پا زنند

چون پا زنند دست گشایند از جهان
ترک فنا کنند و بقا را صلا زنند

دنیا و آخرت به یکی ذره نشمرند
ایشان نفس نفس که زنند از خدا زنند

هرگه که‌شان به بحر معانی فرو برند
بیم است آن زمان که زمین بر سما زنند

دنیا و آخرت دو سرای است و عاشقان
قفل نفور بر در هر دو سرا زنند

بکر است هر سخن که ز عطار بشنوی
دانند آن کسان که دم از ماجرا زنند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۱۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.