ای دلم مست چشمهٔ نوشت
در خطم از خط سیه پوشت

باد سرسبزی خطت که به لطف
سر برون زد ز چشمهٔ نوشت

حلقه در گوش کرد خلق را
حلقهٔ زلف بر بناگوشت

همچو من صد هزار سرگشته
حلقه در گوش حلقهٔ گوشت

گشت معلوم من که جان نبرد
دلم از طرهٔ سیه پوشت

تو به جان و دلی جفا کوشم
من به جان و دلم وفا کوشت

عشوه مفروش زانکه من پس ازین
نخرم نیز خواب خرگوشت

یاد کن از کسی که در همه عمر
نکند لحظه‌ای فراموشت

مست از آنم چنین که در بر خویش
مست در خواب دیده‌ام دوشت

بو که تعبیر خوابم آن باشد
که شوم امشبی هم آغوشت

دل عطار باده ناخورده
تا قیامت بمانده مدهوشت