۳۳۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۰۲

ای دلشده دلربای من کیست
از جای شدم به جای من کیست

بیگانه شدم ز هر دو عالم
واگه نه که آشنای من کیست

ره گم کردم درین بیابان
کو رهبر و رهنمای من کیست

جان می‌کاهم درین ره دور
پیک ره جان‌فزای من کیست

صد بار بریختند خونم
در عهدهٔ خون‌بهای من کیست

هر دم گرهی عظیم افتد
در پرده گره‌گشای من کیست

صد کار فتاده هر کسی را
غمخوارهٔ من برای من کیست

محرومم ازین طلب که دارم
مطلوب حرم‌سرای من کیست

گر من سجلی کنم درین کار
جز زردی رخ گوای من کیست

بر گفت فرید ماجرایی
اشنودهٔ ماجرای من کیست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.