جعل پیر گفت با انگشت
که سر و روی ما سیاه مکن

گفت، در خویش هم دمی بنگر
همه را سوی ما نگاه مکن

این سیاهی، سیاهی تن نیست
جاه مفروش و اشتباه مکن

با تو، رنگ تو هست تا هستی
زین مکان، خیره عزم راه مکن

سیه، ای بی‌خبر، سپید نشد
وقت شیرین خود تباه مکن