رضینا من وصالک بالوعود
علی ما انت ناسیة العهود

ترکت مدامعی طوفان نوح
و نار جوانحی ذات الوقود

صرمت حبال میثاقی صدودا
وألزمهن کالحبل الورید

نفرت تجانبا فاصفر وردی
فعودی ربما یخضر عودی

متی امتت کوس الشوق یغنی
انین الوجد من نغمات عود

و اصبح نوم اجفانی شریدا
لعلک ای ملیحة ان ترودی

الیس اصدر انعم من حریر؟
فکیف القلب اصلب من حدید

و کم تنحل عقدة سلک دمعی
لربات الاساور والعقود

اکاد اطیرفی الجو اشتیاقا
اذا ما اهتز بانات القدود

لقد فتنتنی بسواد شعر
و حمرة عارض و بیاض جید

و أسفرت البراقع عن خدود
اقول تحمرت بدم الکبود

و غربیب العقائص مرسلات
یطلن کلیلة الدنف الوحید

غدائر کالصوالج لاویات
قد التفت علی اکر النهود

لیالی بعدهن مساء موت
و یوم وصالهن صباح عید

الا انی شغفت بهن حقا
و کیف الحق استر بالجحود

و لو انکرت ما بی لیس یخفی
تغیر ظاهری ادنی شهودی

تشابه بالقیامة س حالی
و الا لم تکن شهدت جلودی

لقد حملت صروف الدهر عزمی
علی جوب القفار و قطع بید

نهضت اسیر فی الدنیا انطلاقا
فاوثقنی المودة بالقیود

و لا زمنی لزام الصبر حتی
سعدت بطلعة الملک السعید

من استحمی بجاه جلیل قدر
لقد اوی الی رکن شدید