بناز ای خداوند اقبال سرمد
به بخت همایون و تخت ممهد

مغیث زمان ناصر اهل ایمان
گزین احد یاور دین احمد

خداوند فرمان ملک سلیمان
شهنشاه عادل اتابک محمد

ز سعد ابوبکر تا سعد زنگی
پدر بر پدر نامور جد بر جد

سر بندگی بر زمینش نهاده
خداوندگاران دریا و سرحد

همه نامداران و گردن فرازان
به زنجیر سبق الایادی مقید

خردمند شاها رعیت پناها
که مخصوص بادی به تأیید سرمد

یکی پند پیرانه بشنو ز سعدی
که بختت جوان باد و جاهت مجدد

نبودست تا بوده دوران گیتی
به ابقای ابنای گیتی معود

مبد نمی‌ماند این ملک دنیا
نشاید بر او تکیه بر هیچ مسند

چنان صرف کن دولت و زندگانی
که نامت به نیکی بماند مخلد