چه خوش گفت شاگرد منسوج باف
چو عنقا برآورد و پیل و زراف

مرا صورتی برنیاید ز دست
که نقشش معلم ز بالا نبست

گرت صورت حال بد یا نکوست
نگارندهٔ دست تقدیر، اوست

در این نوعی از شرک پوشیده هست
که زیدم بیازرد و عمروم بخست

گرت دیده بخشد خدواند امر
نبینی دگر صورت زید و عمرو

نپندارم ار بنده دم درکشد
خدایش به روزی قلم درکشد

جهان آفرینت گشایش دهاد
که گر وی ببندد نشاید گشاد