طبیب اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۷
در بزم تو هر کس که می ناب خورد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۳
آب حیوان در آب و گل پیدا نیست نصرالله منشی : باب الزاهد وابن عرس
بخش ۴
زاهد بدین اشارت حالی انتباهی یافت، و بیش ذکر آن بر زبان نراند، تا مدت حمل سپری شد. الحق پسری زیبا صورت مقبول طلعت آمد. شادیها کردند و نذرها بوفا رسانید. چون مدت ملالت زن بگذشت خواست که بحمامی رود، پسر را بپدر سپرد و برفت. ساعتی بود معتمد پادشاه روزگار باستدعای زاهد آمد. تاخیر ممکن نگشت؛ و در خانه راسوی داشتند که با ایشان یکجا بودی و بهرنوع از وی فراغی حاصل شمردندی، او را با پسر بگذاشت و برفت. چندانکه او غایب شد ماری روی بمهد کودک نهاد تا اورا هلاک کند. راسو مار را بکشت و پسر را خلاص داد. چون زاهد بازآمد راسو در خون غلطیده پیش او باز دوید. زاهد پنداشت که آن خون پسر است، بیهوش گشت و پیش از تعرف کار و تتبع حال عصا را در راسو گرفت و سرش بکوفت. چون در خانه آمد پسر را بسلامت یافت و مار را ریزه ریزه دید. لختی بر دل کوفت و مدهوش وار پشت بدیوار بازگشت و روی و سینه می‌خراشید: اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۵
ساقی می لعل قوت روح است مرا مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹۸۰
هر روز ز عاشقی و شیرین رائی فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۳
شاهد به کام و شیشه به دست و سبو به دوش ادیب صابر : قصاید
شمارهٔ ۷۳
آمد شکسته دل شده با زلف پرشکن صفای اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۸۰
جان و دل و دین و رگ و پوست عشق بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۴۶
خیال آن مژه عمریست در نظر دارم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۸۴
شنودم من که چاکر را ستودی ایرج میرزا : مثنوی ها
قبلۀ آمال
حاجیان رَخت چو از مکه برند صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۱۴۸ - سوال الحضرتین
گرت علمی بحال نشاتین است نیر تبریزی : آتشکدهٔ نیر (اشعار عاشورایی)
بخش ۲ - ورود حضرت ابی عبدالله علیه السلام بزمین کربلا و خطبهٔ آنحضرت در شب عاشورا و تفرق لشگر
چون در آندشت بلا افکند یار شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۸
آتش عشقش خوشی در ما گرفت عطار نیشابوری : باب چهل و دوم: در صفت دردمندی عاشق
شمارهٔ ۲۱
گر دل گویم به پای غم پست افتاد صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۷۱
خضر آورد برون ز سیاهی گلیم خویش عطار نیشابوری : باب پانجدهم: در نیازمندی به ملاقات همدمی محرم
شمارهٔ ۱۵
یک دم دل محنت کشم آسوده نشد قاآنی شیرازی : قطعات
شمارهٔ ۱۰۶
پیرکی لال سحرگاه به طفلی الکن حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۷۶۰
تا هوا ابر است ساقی، باده ای در شیشه کن شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۴
گر علم به تعلیم الهی یابند
شمارهٔ ۷
در بزم تو هر کس که می ناب خورد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۳
آب حیوان در آب و گل پیدا نیست نصرالله منشی : باب الزاهد وابن عرس
بخش ۴
زاهد بدین اشارت حالی انتباهی یافت، و بیش ذکر آن بر زبان نراند، تا مدت حمل سپری شد. الحق پسری زیبا صورت مقبول طلعت آمد. شادیها کردند و نذرها بوفا رسانید. چون مدت ملالت زن بگذشت خواست که بحمامی رود، پسر را بپدر سپرد و برفت. ساعتی بود معتمد پادشاه روزگار باستدعای زاهد آمد. تاخیر ممکن نگشت؛ و در خانه راسوی داشتند که با ایشان یکجا بودی و بهرنوع از وی فراغی حاصل شمردندی، او را با پسر بگذاشت و برفت. چندانکه او غایب شد ماری روی بمهد کودک نهاد تا اورا هلاک کند. راسو مار را بکشت و پسر را خلاص داد. چون زاهد بازآمد راسو در خون غلطیده پیش او باز دوید. زاهد پنداشت که آن خون پسر است، بیهوش گشت و پیش از تعرف کار و تتبع حال عصا را در راسو گرفت و سرش بکوفت. چون در خانه آمد پسر را بسلامت یافت و مار را ریزه ریزه دید. لختی بر دل کوفت و مدهوش وار پشت بدیوار بازگشت و روی و سینه می‌خراشید: اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۵
ساقی می لعل قوت روح است مرا مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹۸۰
هر روز ز عاشقی و شیرین رائی فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۳
شاهد به کام و شیشه به دست و سبو به دوش ادیب صابر : قصاید
شمارهٔ ۷۳
آمد شکسته دل شده با زلف پرشکن صفای اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۸۰
جان و دل و دین و رگ و پوست عشق بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۴۶
خیال آن مژه عمریست در نظر دارم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۸۴
شنودم من که چاکر را ستودی ایرج میرزا : مثنوی ها
قبلۀ آمال
حاجیان رَخت چو از مکه برند صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۱۴۸ - سوال الحضرتین
گرت علمی بحال نشاتین است نیر تبریزی : آتشکدهٔ نیر (اشعار عاشورایی)
بخش ۲ - ورود حضرت ابی عبدالله علیه السلام بزمین کربلا و خطبهٔ آنحضرت در شب عاشورا و تفرق لشگر
چون در آندشت بلا افکند یار شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۸
آتش عشقش خوشی در ما گرفت عطار نیشابوری : باب چهل و دوم: در صفت دردمندی عاشق
شمارهٔ ۲۱
گر دل گویم به پای غم پست افتاد صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۷۱
خضر آورد برون ز سیاهی گلیم خویش عطار نیشابوری : باب پانجدهم: در نیازمندی به ملاقات همدمی محرم
شمارهٔ ۱۵
یک دم دل محنت کشم آسوده نشد قاآنی شیرازی : قطعات
شمارهٔ ۱۰۶
پیرکی لال سحرگاه به طفلی الکن حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۷۶۰
تا هوا ابر است ساقی، باده ای در شیشه کن شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۴
گر علم به تعلیم الهی یابند
