کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۲۱۸
چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد
هاتف اصفهانی : ماده تاریخ‌ها
شمارهٔ ۲۸
آه که از جور فلک شد به باد
نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۴۶۱
دست در طره آشفته یاری نزدیم
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۸۶
دزدیده چون جان می‌روی، اندر میان جان من
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۳۳۳
اهل طبرستان همه چون فاخته اند
سهراب سپهری : مرگ رنگ
خراب
فرسود پای خود را چشمم به راه دور
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۴۹
چرا کوشد مسلمان در مسلمان را فریبیدن؟
عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۷۲
گر تکیه گاه گلخن و گر مسند جم است
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۲
از لطف نمی شود مصور دهنت
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۳۵
اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم
سعدی : غزلیات
غزل ۶۲۷
خواهم اندر پایش افتادن چو گوی
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۹۷
بی خبر شو ز دو عالم، خبر یار طلب
جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۹۹۶
مرا در دل همی آمد که با عشقت نیامیزم
شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۱۷
ما گدایان حضرت شاهیم
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۹
دی گفت ندیدمت درین روزی بیست
عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۳۵۶
کسی که از اِلم عشق بی دماغ شود
خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۷۲ - در مرثیهٔ وحید الدین عموی خود
رفت آنکه فیلسوف جهان بود و بر جهان
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۵۷۵
پیوسته خمیدههمچو ابروی توام
فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۵
تا جان نشود ز این و آن فرد
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۸۴۹
دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی