قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۴۲۳
خوش وقت من، که آینه کردار روشنم رضاقلی خان هدایت : فردوس در شرح احوال متأخرین و معاصرین
بخش ۲۷ - شهاب ترشیزی
اسم شریفش میرزا عبداللّه و از کمالات صوری و معنوی آگاه، و اجدادش به حکومت این قصبه سرافراز و به مزید عز و جاه ممتاز. غرض، خود در شباب از منادمت سلاطین کامیاب و به لقب خانی مشعوف و به سخن سنجی معروف. در زمان زندیه به عراق و فارس آمده به خراسان مراجعت کرده. شاه محمود افغان او را به هرات خواسته و مد‌ها مدحت شاه آراسته. اغلب اهالی هری را اهاجی رکیکه گفته و آخر مسلک ترک و تجرید پذیرفته. از ملازمت و منادمت نفور و به عبادت و مجاهدت مشهور. در صحبت مشایخ معاصرین تحصیل مراتب عرفانیه کرده. در سنهٔ ۱۲۱۶ وفات یافته. اشعارش از صدهزار متجاوز و خمسه و دیوانش هنوز دیده نشده. بهرام نامه و یوسف و زلیخا و عقد گهر در علم نجوم از کتب اوست. بعضی از قصاید که در مدایح حضرات ائمهٔ هدی عرض کرده ملاحظه شد. از طرز کلامش کمال قدرت معلوم و علو طبعش مفهوم می‌شود. غرض، از فحول شعرای معاصرین بوده. این چند بیت در نصایح و مواعظ فرموده: بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۶۳
مپرسید از معاش خنده عنوانی که من دارم صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۵۲
دلی خالی ز غیبت در حضورم می‌توان کردن قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۸۰
بازم نشسته تا مژه در دل نگاه کیست هجویری : باب التّوبة و ما یتعلّق بها
فصل
ذوالنون مصری گوید: «تَوْبَةُ العَوامُ مِنَ الذُّنُوب و تَوْبَةُ الخَواصّ مِنَ الغَفْلَةِ.» ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۳
مردم سفله به سان گرسنه گربه انوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۱
یا بدان رخ نظری بایستی اسیر شهرستانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۱۴۸
ای که می پرسی که آرامت چه شد آرام چیست محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۹
شهریارا صاحبا رفتی خدا یار تو باد سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۳
ما عاشق روی آن نگاریم حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۶۲
برفکن برقع از آن رویِ چو ماه سلمان ساوجی : قطعات
قطعه شمارهٔ ۱۵۰
ای تاج سر همه افاضل ابراهیم شاهدی دده مغلوی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹
دل بسی گردید چون زلف تو دلداری نیافت اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۶
در صدد هلاک من شیوهٔ چشم مست تو حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۶
دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۱
گر خون دل از دیده روان شد شده باشد خاقانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۳۹
از حلقهٔ زلف تو سر افکنده‌ترم ابن یمین فَرومَدی : قصاید
شمارهٔ ١٢۵ - وله ایضاً در مدح تاج الدین علی سربداری
چون شد سعادت ابدی یار ملک و دین صامت بروجردی : کتاب نوحه‌های سینه زنی (به اقسام مختلفه و لحنهای متنوع و مخصوصه)
شمارهٔ ۲ - زبان حال حضرت قاسم(ع)
ای عمو بر سر قاسم زوفا کن گذری
شمارهٔ ۴۲۳
خوش وقت من، که آینه کردار روشنم رضاقلی خان هدایت : فردوس در شرح احوال متأخرین و معاصرین
بخش ۲۷ - شهاب ترشیزی
اسم شریفش میرزا عبداللّه و از کمالات صوری و معنوی آگاه، و اجدادش به حکومت این قصبه سرافراز و به مزید عز و جاه ممتاز. غرض، خود در شباب از منادمت سلاطین کامیاب و به لقب خانی مشعوف و به سخن سنجی معروف. در زمان زندیه به عراق و فارس آمده به خراسان مراجعت کرده. شاه محمود افغان او را به هرات خواسته و مد‌ها مدحت شاه آراسته. اغلب اهالی هری را اهاجی رکیکه گفته و آخر مسلک ترک و تجرید پذیرفته. از ملازمت و منادمت نفور و به عبادت و مجاهدت مشهور. در صحبت مشایخ معاصرین تحصیل مراتب عرفانیه کرده. در سنهٔ ۱۲۱۶ وفات یافته. اشعارش از صدهزار متجاوز و خمسه و دیوانش هنوز دیده نشده. بهرام نامه و یوسف و زلیخا و عقد گهر در علم نجوم از کتب اوست. بعضی از قصاید که در مدایح حضرات ائمهٔ هدی عرض کرده ملاحظه شد. از طرز کلامش کمال قدرت معلوم و علو طبعش مفهوم می‌شود. غرض، از فحول شعرای معاصرین بوده. این چند بیت در نصایح و مواعظ فرموده: بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۶۳
مپرسید از معاش خنده عنوانی که من دارم صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۵۲
دلی خالی ز غیبت در حضورم می‌توان کردن قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۸۰
بازم نشسته تا مژه در دل نگاه کیست هجویری : باب التّوبة و ما یتعلّق بها
فصل
ذوالنون مصری گوید: «تَوْبَةُ العَوامُ مِنَ الذُّنُوب و تَوْبَةُ الخَواصّ مِنَ الغَفْلَةِ.» ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۳
مردم سفله به سان گرسنه گربه انوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۱
یا بدان رخ نظری بایستی اسیر شهرستانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۱۴۸
ای که می پرسی که آرامت چه شد آرام چیست محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۹
شهریارا صاحبا رفتی خدا یار تو باد سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۳
ما عاشق روی آن نگاریم حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۶۲
برفکن برقع از آن رویِ چو ماه سلمان ساوجی : قطعات
قطعه شمارهٔ ۱۵۰
ای تاج سر همه افاضل ابراهیم شاهدی دده مغلوی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹
دل بسی گردید چون زلف تو دلداری نیافت اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۶
در صدد هلاک من شیوهٔ چشم مست تو حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۶
دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۱
گر خون دل از دیده روان شد شده باشد خاقانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۳۹
از حلقهٔ زلف تو سر افکنده‌ترم ابن یمین فَرومَدی : قصاید
شمارهٔ ١٢۵ - وله ایضاً در مدح تاج الدین علی سربداری
چون شد سعادت ابدی یار ملک و دین صامت بروجردی : کتاب نوحه‌های سینه زنی (به اقسام مختلفه و لحنهای متنوع و مخصوصه)
شمارهٔ ۲ - زبان حال حضرت قاسم(ع)
ای عمو بر سر قاسم زوفا کن گذری
