ترکی شیرازی : فصل اول - لطیفه‌نگاری‌ها
شمارهٔ ۷ - خم زلف
مکن ز شانه پریشان، کمند گیسو را مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۶۸
یک حمله و یک حمله، کامد شب و تاریکی جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۸
تا چند کنی به عالمم سرگردان اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۲
شرم رخت به دیده نقاب سمن گرفت احمد شاملو : شکفتن در مه
فصلِ دیگر
بی‌آنکه دیده بیند، مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۷۵
ما شاخ گلیم نی گیاهیم امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۹۰۵
چمن ز سبزه خطی بر رخ جمیل کشید عطار نیشابوری : باب سیزدهم: در ذمِّ مردمِ ب‍یحوصله و معانی كه تعلّق به
شمارهٔ ۲۵
چون خون دلم بی تو بخوردم آخر مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۳۳۶
ای نای تو را نقل و می روشن کو مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۶۹
آن زلف مسلسل را گر دام کنی، حالی حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۹
دلم در خم زلف او سودای دگر دارد غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۱
آنان که وصل یار همی آرزو کنند کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲
چشم و ابروی تو گویند که در مذهب ما انوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۵
باز دستم به زیر سنگ آورد عبدالقادر گیلانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳ - خیمه به محشر
طبل قیامت بکوفت آن ملک نفخ صور ساختار و قالب‌های شعری : قالب های شعر کهن فارسی
چهار پاره
"چهارپاره" از قالب های جدیدی است که همزمان با رواج شعر نو به وجود آمده است. "چهارپاره" مجموعه ای از دو بیتی هایی است که در کل یک شعر را می سازند. دو بیتی های تشکیل دهنده چهارپاره از لحاظ قافیه با هم تفاوت دارند. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۴۱
شیطان دلیر تبر تو ز حال خراب توست اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۱
چون دور شد از حسن رخت پرده انوار نظامی گنجوی : شرف نامه
بخش ۳۶ - گشودن اسکندر دز دربند را به دعای زاهد
بیا ساقی آن می‌که ناز آورد سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸۴
خورشید منی بروی پرنور
شمارهٔ ۷ - خم زلف
مکن ز شانه پریشان، کمند گیسو را مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۶۸
یک حمله و یک حمله، کامد شب و تاریکی جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۸
تا چند کنی به عالمم سرگردان اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۲
شرم رخت به دیده نقاب سمن گرفت احمد شاملو : شکفتن در مه
فصلِ دیگر
بی‌آنکه دیده بیند، مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۷۵
ما شاخ گلیم نی گیاهیم امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۹۰۵
چمن ز سبزه خطی بر رخ جمیل کشید عطار نیشابوری : باب سیزدهم: در ذمِّ مردمِ ب‍یحوصله و معانی كه تعلّق به
شمارهٔ ۲۵
چون خون دلم بی تو بخوردم آخر مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۳۳۶
ای نای تو را نقل و می روشن کو مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۶۹
آن زلف مسلسل را گر دام کنی، حالی حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۹
دلم در خم زلف او سودای دگر دارد غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۱
آنان که وصل یار همی آرزو کنند کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲
چشم و ابروی تو گویند که در مذهب ما انوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۵
باز دستم به زیر سنگ آورد عبدالقادر گیلانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳ - خیمه به محشر
طبل قیامت بکوفت آن ملک نفخ صور ساختار و قالب‌های شعری : قالب های شعر کهن فارسی
چهار پاره
"چهارپاره" از قالب های جدیدی است که همزمان با رواج شعر نو به وجود آمده است. "چهارپاره" مجموعه ای از دو بیتی هایی است که در کل یک شعر را می سازند. دو بیتی های تشکیل دهنده چهارپاره از لحاظ قافیه با هم تفاوت دارند. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۴۱
شیطان دلیر تبر تو ز حال خراب توست اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۱
چون دور شد از حسن رخت پرده انوار نظامی گنجوی : شرف نامه
بخش ۳۶ - گشودن اسکندر دز دربند را به دعای زاهد
بیا ساقی آن می‌که ناز آورد سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸۴
خورشید منی بروی پرنور
