جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۸۸
لایق نبود کینهٔ چرخ اهل صفا را آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۵
وه که مطرب بود امشب بسر رای دگر فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۷۱
ما ز مافوق فلک در بحر و بر افتاده‌ایم شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲
شاه خودرائی است این سلطان ما بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۸۴
چون شرار کاغذ امشب عیش خرمن می‌کنم خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۳
گهی که شرح فراقت کنم بدیده سواد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۰۲۸
نهفته چون گنه از خلق دار طاعت خویش شیون فومنی : اشعار آزاد نیمایی
نازکانه
نمک عشق کجاست؟ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۳۴
گویند به هم مردم عالم گلهٔ خویش نصرالله منشی : مفتتح کتاب بر ترتیب ابن المقفع
بخش ۲۱ - طاعت ملوک و خدمت پادشاهان فاضلترین اعمال است
وبرزویه دست وپای نوشروان ببوسید و گفت: ایزد تعالی همیشه ملک را دوستکام داراد، و عز دنیا بآخرت مقرون و موصول گرداناد، اثر اصطناع پادشاه بدین کرامت هرچه شایع تر شد، و من بنده بدان سرورو سرخ روی گشتم، و خوانندگان این کتاب را ازان فواید باشد که سبب نقل آن بشناسد، و بدانند که طاعت ملوک وخدمت پادشاهان فاضلترین اعمالست، و شریف آن کس تواند بود که خسروان روزگار او را مشرف گردانند، و در دولت و نوبت خویش پیدا آرند. محمد بن منور : منقولات
شمارهٔ ۱۲۷
شیخ را پرسیدند فَلَمَّا جَنَّ عَلیهِ اللَیلُ گفت: اللیلُ لیلُ الاستتار و النّهارُ نهارُ التجلّی. خیام : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۷
گویند بهشت و حورعین خواهد بود عطار نیشابوری : فی‌وصف حاله
گفتار شبلی که پس از مردن به خواب جوانمردی آمد
چون بشد شبلی ازین جای خراب عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۴۲۳
تنها نشین گوشهٔ غمخانهٔ خودیم رشیدالدین وطواط : قصاید
شمارهٔ ۱۰۴ - نیز در مدح ملک اتسز گوید
جهان سرای غرورست، نی سرای سرور سید حسن غزنوی : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۷
کس را بر تو ز ناز تمکین نبود سیف فرغانی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۹۱ - کتب الی الشیخ العارف سعدی الشیرازی
نمی دانم که چون باشد بمعدن زر فرستادن انوری : مقطعات
شمارهٔ ۱۴۴ - در مدح ملک نصرةالدین
مبشر آمد و اخبار فتح ختلان داد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۶۹
به لوح جسم‌که یکسر نفس خطوط حک استش خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۰
ز خاک پاشی در دستخون فروماندیم
شمارهٔ ۸۸
لایق نبود کینهٔ چرخ اهل صفا را آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۵
وه که مطرب بود امشب بسر رای دگر فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۷۱
ما ز مافوق فلک در بحر و بر افتاده‌ایم شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲
شاه خودرائی است این سلطان ما بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۸۴
چون شرار کاغذ امشب عیش خرمن می‌کنم خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۳
گهی که شرح فراقت کنم بدیده سواد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۰۲۸
نهفته چون گنه از خلق دار طاعت خویش شیون فومنی : اشعار آزاد نیمایی
نازکانه
نمک عشق کجاست؟ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۳۴
گویند به هم مردم عالم گلهٔ خویش نصرالله منشی : مفتتح کتاب بر ترتیب ابن المقفع
بخش ۲۱ - طاعت ملوک و خدمت پادشاهان فاضلترین اعمال است
وبرزویه دست وپای نوشروان ببوسید و گفت: ایزد تعالی همیشه ملک را دوستکام داراد، و عز دنیا بآخرت مقرون و موصول گرداناد، اثر اصطناع پادشاه بدین کرامت هرچه شایع تر شد، و من بنده بدان سرورو سرخ روی گشتم، و خوانندگان این کتاب را ازان فواید باشد که سبب نقل آن بشناسد، و بدانند که طاعت ملوک وخدمت پادشاهان فاضلترین اعمالست، و شریف آن کس تواند بود که خسروان روزگار او را مشرف گردانند، و در دولت و نوبت خویش پیدا آرند. محمد بن منور : منقولات
شمارهٔ ۱۲۷
شیخ را پرسیدند فَلَمَّا جَنَّ عَلیهِ اللَیلُ گفت: اللیلُ لیلُ الاستتار و النّهارُ نهارُ التجلّی. خیام : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۷
گویند بهشت و حورعین خواهد بود عطار نیشابوری : فی‌وصف حاله
گفتار شبلی که پس از مردن به خواب جوانمردی آمد
چون بشد شبلی ازین جای خراب عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۴۲۳
تنها نشین گوشهٔ غمخانهٔ خودیم رشیدالدین وطواط : قصاید
شمارهٔ ۱۰۴ - نیز در مدح ملک اتسز گوید
جهان سرای غرورست، نی سرای سرور سید حسن غزنوی : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۷
کس را بر تو ز ناز تمکین نبود سیف فرغانی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۹۱ - کتب الی الشیخ العارف سعدی الشیرازی
نمی دانم که چون باشد بمعدن زر فرستادن انوری : مقطعات
شمارهٔ ۱۴۴ - در مدح ملک نصرةالدین
مبشر آمد و اخبار فتح ختلان داد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۶۹
به لوح جسم‌که یکسر نفس خطوط حک استش خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۰
ز خاک پاشی در دستخون فروماندیم
