مشتاق اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۸۳
آنرا که نه دانش و نه عرفان باشد ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۴۰
هر کو ز طریقه ددی دور بود سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۵
بنای توبه ز ابر بهار در خلل است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۰
نوش این غمخانه در دنبال دارد نیش را بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۷
چون نقش پا ز عجز نگردید روی ما نظامی عروضی : مقالت چهارم: در علم طب و هدایت طبیب
بخش ۹ - حکایت هشت - ادیب اسماعیل و زنده کردن مرده
در عهد ملکشاه و بعضی از عهد سنجر فیلسوفی بود بهرات و اورا ادیب اسماعیل گفتندی مردی سخت بزرگ و فاضل و کامل اما اسباب او و معاش او از دخل طبیبی بودی و او را ازین جنس معالجات نادره بسیار است مگر وقتی ببازار کشتاران برمیگذشت قصابی گوسفندی را سلخ میکرد و گاه گاه دست در شکم گوسفند کردی و پیه گرم بیرون کردی و همی خورد خواجه اسماعیل چون آن حالت بدید در برابر او بقالی را گفت که اگر وقتی این قصاب بمرد پیش از آنکه او را بگور کنند مرا خبر کن بقال گفت سپاس دارم چون این حدیث را ماهی پنج شش برآمد یکی روز بامدادی خبر افتاد که دوش فلان قصاب بمرد بمفاجا بی هیچ علت و بیماری که کشید و این بقال بتعزیت شد خلقی دید جامه دریده و جماعتی در حسرت او همی سوختند که جوان بود و فرزندان خرد داشت پس آن بقال را سخن خواجه اسماعیل یاد آمد بدوید و وی را خبر کرد خواجه اسماعیل گفت دیر مرد پس عصا بر گرفت و بدان سرای شد و چادر از روی مرده برداشت و [نبض او در دست گرفت و یکی را فرمود تا عصا بر پشت پای او همی‌زد پس از ساعتی ویرا گفت بسنده است] پس علاج سکته آغاز کرد و روز سوم مرده برخاست و اگرچه مفلوج شد سالها بزیست پس از آن مردمان عجب داشتند و آن بزرگ از پیش دیده بود که او را سکته خواهد بود، بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۴
نقاب عارض گلجوش کرده‌ای ما را نظامی گنجوی : هفت پیکر
بخش ۲۳ - عتاب کردن بهرام با سران لشگر
روزی از طالع مبارک بخت نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۸
ز گردش های چشمش مستی پیمانه می خیزد عطار نیشابوری : باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید
شمارهٔ ۳۱
امروز چو من شفیته و مجنون کیست مولوی : ترجیعات
بیست و دوم
هله خیزید که تا خویش ز خود دور کنیم رودکی : ابیات به جا مانده از مثنوی بحر متقارب
پاره ۳۹
جوان بودم و پنبه فخمیدمی هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۳
زهی سعادت! اگر خاک آن حرم باشیم کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸۶
یار نزدیک آمد و از خویش ما را دور ساخت عطار نیشابوری : بخش دهم
الحکایه و التمثیل
توکل کردهٔ کار اوفتاد انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۲
تا دست امید ما شکستیم ز دوست نظامی گنجوی : خسرو و شیرین
بخش ۹۹ - در چگونگی دیدار کالبد در خواب
دگر ره گفت اگر جان هست حاصل شیوا فرازمند : اشعار سپید
گونهٔ زندگی
آخرین خط این مسیر صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۲۹۷
نیست صائب ملک تنگ بی‌غمی جای دو شاه نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۲۲۸
دلم را نور رحمت از وداع جان فرو گیرد
شمارهٔ ۸۳
آنرا که نه دانش و نه عرفان باشد ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۴۰
هر کو ز طریقه ددی دور بود سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۵
بنای توبه ز ابر بهار در خلل است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۰
نوش این غمخانه در دنبال دارد نیش را بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۷
چون نقش پا ز عجز نگردید روی ما نظامی عروضی : مقالت چهارم: در علم طب و هدایت طبیب
بخش ۹ - حکایت هشت - ادیب اسماعیل و زنده کردن مرده
در عهد ملکشاه و بعضی از عهد سنجر فیلسوفی بود بهرات و اورا ادیب اسماعیل گفتندی مردی سخت بزرگ و فاضل و کامل اما اسباب او و معاش او از دخل طبیبی بودی و او را ازین جنس معالجات نادره بسیار است مگر وقتی ببازار کشتاران برمیگذشت قصابی گوسفندی را سلخ میکرد و گاه گاه دست در شکم گوسفند کردی و پیه گرم بیرون کردی و همی خورد خواجه اسماعیل چون آن حالت بدید در برابر او بقالی را گفت که اگر وقتی این قصاب بمرد پیش از آنکه او را بگور کنند مرا خبر کن بقال گفت سپاس دارم چون این حدیث را ماهی پنج شش برآمد یکی روز بامدادی خبر افتاد که دوش فلان قصاب بمرد بمفاجا بی هیچ علت و بیماری که کشید و این بقال بتعزیت شد خلقی دید جامه دریده و جماعتی در حسرت او همی سوختند که جوان بود و فرزندان خرد داشت پس آن بقال را سخن خواجه اسماعیل یاد آمد بدوید و وی را خبر کرد خواجه اسماعیل گفت دیر مرد پس عصا بر گرفت و بدان سرای شد و چادر از روی مرده برداشت و [نبض او در دست گرفت و یکی را فرمود تا عصا بر پشت پای او همی‌زد پس از ساعتی ویرا گفت بسنده است] پس علاج سکته آغاز کرد و روز سوم مرده برخاست و اگرچه مفلوج شد سالها بزیست پس از آن مردمان عجب داشتند و آن بزرگ از پیش دیده بود که او را سکته خواهد بود، بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۴
نقاب عارض گلجوش کرده‌ای ما را نظامی گنجوی : هفت پیکر
بخش ۲۳ - عتاب کردن بهرام با سران لشگر
روزی از طالع مبارک بخت نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۸
ز گردش های چشمش مستی پیمانه می خیزد عطار نیشابوری : باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید
شمارهٔ ۳۱
امروز چو من شفیته و مجنون کیست مولوی : ترجیعات
بیست و دوم
هله خیزید که تا خویش ز خود دور کنیم رودکی : ابیات به جا مانده از مثنوی بحر متقارب
پاره ۳۹
جوان بودم و پنبه فخمیدمی هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۳
زهی سعادت! اگر خاک آن حرم باشیم کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸۶
یار نزدیک آمد و از خویش ما را دور ساخت عطار نیشابوری : بخش دهم
الحکایه و التمثیل
توکل کردهٔ کار اوفتاد انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۲
تا دست امید ما شکستیم ز دوست نظامی گنجوی : خسرو و شیرین
بخش ۹۹ - در چگونگی دیدار کالبد در خواب
دگر ره گفت اگر جان هست حاصل شیوا فرازمند : اشعار سپید
گونهٔ زندگی
آخرین خط این مسیر صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۲۹۷
نیست صائب ملک تنگ بی‌غمی جای دو شاه نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۲۲۸
دلم را نور رحمت از وداع جان فرو گیرد
