رودکی : ابیات به جا مانده از مثنوی بحر هزج
پاره ۹
سر سرو قدش شد باژگونه بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۹۷
کام از جهان گرفتم و ناکام هم شدم هجویری : بابٌ ذکر ائمّتهم مِنْ أتباعِ التّابعین
۴۲- ابوعبداللّه محمد بن علی التّرمذی، رضی اللّه عنه
و منهم: شیخ باخطر، و فانی از اوصاف بشر، ابوعبداللّه محمدبن علی التّرمذی، رضی اللّه عنه سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۴
بی تو دانی حالم ای جان چون بود ابن حسام خوسفی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۳
جز خم زلفت دلم پناه ندارد خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۱
گرنه تو ای زود سیر تشنهٔ خون منی کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۷۹ - وله ایضا
عشّاق که قدر دل شناسند هلالی جغتایی : شاه و درویش
بخش ۴۴ - ایضا فی الموعظه النصیحه
لاله‌زار جهان عجب باغی‌ست فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲۹
مکن دراز به زیر سپهر پا گستاخ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۳۸
بیا دل بر دل پردرد من نه کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۴
دیده در عمری ز رویت با خیالی فائع است محمود شبستری : کنز الحقایق
ادامه (صفحهٔ ۴۰ و ۴۱ مفقود است)
چو تسبیح از خواهر این اسرار بشنود امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۶۶
آمد آن شادی جان بر ما دی قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۳۰
عاشق ز درت به هر هوایی نرود نصرالله منشی : مفتتح کتاب بر ترتیب ابن المقفع
بخش ۱۰ - سخنان برزویه با هندو
چون برزویه بدید که هندو بر مکر او واقف گشت این سخن بر وی رد نکرد، و جواب نرم و لطیف داد. گفت: من برای اظهار این سر فصول مشبع اندیشیده بودم، و آن را اصول و فروع و اطراف و زوایا نهاده و میمنه و میسره و قلب و جناح آن را بحقوق صحبت و ممالحت و سوابق اتحاد و مخالصت بیاراسته، و مقدمات عهود و سوالف مواثیق را طلیعه آن کرده و حرمت هجرت و وسیلت غربت را مایه و ساقه گردانیده، و بسیجیده آن شده که بر این تعبیه در صحرای مباسطت آیم و حجاب مخافت از پیکر مراد بردارم، و بیمن ناصیت و برکت معونت تو مظفر و منصور گردم. لکن تو بیک اشارت بر کلیات و حزویات من واقف گشتی، و از اشباع و اطناب مستغنی گردانید و بقضای حاجت و اجابت التماس زبان داد. از کرم و مروت تو همین سزید و امید من در صحبت و دوستی تو همین بود. و خردمند اگر بقلعتی ثقت افزاید که بن لاد آن هرچه موکدتر باشد و اساس آن هرچه مستحکم تر، یا بکوهی که از گردانیدن بادو ربودن آب دران ایمن توان زیست، البته بعیبی منسوب نگردد. سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۸
هست پیغامی مرا کو قاصدی مشکین نفس اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۹۰
عقل صوفی را مهار اندر کشیم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۳۳
بیا امروز ما مهمان میریم آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۸
تو را که یوسف اندر چه زنخدانست صائب تبریزی : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۱
ما نقش دلپذیر ورق‌های ساده‌ایم
پاره ۹
سر سرو قدش شد باژگونه بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۹۷
کام از جهان گرفتم و ناکام هم شدم هجویری : بابٌ ذکر ائمّتهم مِنْ أتباعِ التّابعین
۴۲- ابوعبداللّه محمد بن علی التّرمذی، رضی اللّه عنه
و منهم: شیخ باخطر، و فانی از اوصاف بشر، ابوعبداللّه محمدبن علی التّرمذی، رضی اللّه عنه سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۴
بی تو دانی حالم ای جان چون بود ابن حسام خوسفی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۳
جز خم زلفت دلم پناه ندارد خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۱
گرنه تو ای زود سیر تشنهٔ خون منی کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۷۹ - وله ایضا
عشّاق که قدر دل شناسند هلالی جغتایی : شاه و درویش
بخش ۴۴ - ایضا فی الموعظه النصیحه
لاله‌زار جهان عجب باغی‌ست فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲۹
مکن دراز به زیر سپهر پا گستاخ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۳۸
بیا دل بر دل پردرد من نه کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۴
دیده در عمری ز رویت با خیالی فائع است محمود شبستری : کنز الحقایق
ادامه (صفحهٔ ۴۰ و ۴۱ مفقود است)
چو تسبیح از خواهر این اسرار بشنود امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۶۶
آمد آن شادی جان بر ما دی قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۳۰
عاشق ز درت به هر هوایی نرود نصرالله منشی : مفتتح کتاب بر ترتیب ابن المقفع
بخش ۱۰ - سخنان برزویه با هندو
چون برزویه بدید که هندو بر مکر او واقف گشت این سخن بر وی رد نکرد، و جواب نرم و لطیف داد. گفت: من برای اظهار این سر فصول مشبع اندیشیده بودم، و آن را اصول و فروع و اطراف و زوایا نهاده و میمنه و میسره و قلب و جناح آن را بحقوق صحبت و ممالحت و سوابق اتحاد و مخالصت بیاراسته، و مقدمات عهود و سوالف مواثیق را طلیعه آن کرده و حرمت هجرت و وسیلت غربت را مایه و ساقه گردانیده، و بسیجیده آن شده که بر این تعبیه در صحرای مباسطت آیم و حجاب مخافت از پیکر مراد بردارم، و بیمن ناصیت و برکت معونت تو مظفر و منصور گردم. لکن تو بیک اشارت بر کلیات و حزویات من واقف گشتی، و از اشباع و اطناب مستغنی گردانید و بقضای حاجت و اجابت التماس زبان داد. از کرم و مروت تو همین سزید و امید من در صحبت و دوستی تو همین بود. و خردمند اگر بقلعتی ثقت افزاید که بن لاد آن هرچه موکدتر باشد و اساس آن هرچه مستحکم تر، یا بکوهی که از گردانیدن بادو ربودن آب دران ایمن توان زیست، البته بعیبی منسوب نگردد. سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۸
هست پیغامی مرا کو قاصدی مشکین نفس اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۹۰
عقل صوفی را مهار اندر کشیم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۳۳
بیا امروز ما مهمان میریم آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۸
تو را که یوسف اندر چه زنخدانست صائب تبریزی : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۱
ما نقش دلپذیر ورق‌های ساده‌ایم
