عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۳۰۹
به حکم عشق چو بر اهل صدق ره گیرند رشیدالدین میبدی : ۳- سورة آل عمران- مدنیة
۱۴ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ لا تُؤْمِنُوا استوار مگیرید إِلَّا لِمَنْ تَبِعَ دِینَکُمْ مگر همدینان خویش را، قُلْ إِنَّ الْهُدى هُدَى اللَّهِ گوى یا محمد (ص) که: دین دین خدایست، و راه نمونى راه نمونى وى، أَنْ یُؤْتى أَحَدٌ مِثْلَ ما أُوتِیتُمْ استوار مگیرید که هیچکس را آن دهند که شما را دادند أَوْ یُحاجُّوکُمْ عِنْدَ رَبِّکُمْ و استوار مگیرید که ایشان فردا بنزدیک خداوند شما حجّت آرند بر شما قُلْ إِنَّ الْفَضْلَ بِیَدِ اللَّهِ گوى یا محمد (ص) که این افزونى و برترى خلق را بر یکدیگر بدست خداست، یُؤْتِیهِ مَنْ یَشاءُ میدهد او را که خود خواهد، وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِیمٌ (۷۳) و خداى فراخدار، فراخبخش، فراختوان است، بسزایها دانا. فردوسی : پادشاهی بهمن اسفندیار صد و دوازده سال بود
بخش ۱
چو بهمن به تخت نیا بر نشست ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۱۰۹
هرکه او هیمالان (یعنی خصمان) را چاه کند، خود اندر چاه افتد. محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹۷
ز خاک کوی تو گریان سفر گزیدم و رفتم اثیر اخسیکتی : قصاید
شمارهٔ ۱۱۲ - مدح امیر فخرالدین زنگی از امرای سلطان محمد سلجوقی
شها، ز چشمه تیغ تو چرخ نیرنگی عطار نیشابوری : عذر آوردن مرغان
گفتهٔ عباسه دربارهٔ روز رستخیز
گفت عباسه که روز رستخیز اثیر اخسیکتی : قصاید
شمارهٔ ۵۳ - در تجرید و تفرید و مقام شامخ انسان و منزلت عرفان:
افدیک یا خیر البشر، ای تاج عالم بلکه سر صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۱۴
خوش است فصل بهاران شراب نوشیدن سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰۸
شبی از مجلس مستان برآمد ناله چنگش ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ١٩٢
با خرد گفتم که داری در جهان جائی چنان هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۴
من نمیخواهم که : در کویش مرا بسمل کنید مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۹۷
بی‌عشق نشاط و طرب افزون نشود ابوعلی عثمانی : باب دوم
بخش ۴۹ - َمْشاد الدینوری
و از ایشان بود مَمْشاد الدینوری رَحْمَةُ اللّهِ عَلَیْهِ از بزرگان و پیران این طبقه بود، وفاة وی اندر سنۀ تسع و تسعین و مأتین بود. مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۴۴۱
گر روی تو را چو آینه بتوان دید حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۵۳۵
ای صبا نکته ای از لعل شکربار بیار مهدی اخوان ثالث : از این اوستا
غزل ۴
ون پردهٔ حریر بلندی سنایی غزنوی : الباب الثّالث: اندر نعت پیامبر ما محمّد مصطفی علیه‌السّلام و فضیلت وی بر جمیع پیغمبران
سبب قتل امیرالمؤمنین حسن‌بن علی علیه‌السّلام
کرد خصمان برو جهان فراخ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۳۶
ای گل که موج خنده‌ات از سر گذشته است فخرالدین عراقی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۱
بیا، که عمر من خاکسار می‌گذرد
غزل شمارهٔ ۳۰۹
به حکم عشق چو بر اهل صدق ره گیرند رشیدالدین میبدی : ۳- سورة آل عمران- مدنیة
۱۴ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ لا تُؤْمِنُوا استوار مگیرید إِلَّا لِمَنْ تَبِعَ دِینَکُمْ مگر همدینان خویش را، قُلْ إِنَّ الْهُدى هُدَى اللَّهِ گوى یا محمد (ص) که: دین دین خدایست، و راه نمونى راه نمونى وى، أَنْ یُؤْتى أَحَدٌ مِثْلَ ما أُوتِیتُمْ استوار مگیرید که هیچکس را آن دهند که شما را دادند أَوْ یُحاجُّوکُمْ عِنْدَ رَبِّکُمْ و استوار مگیرید که ایشان فردا بنزدیک خداوند شما حجّت آرند بر شما قُلْ إِنَّ الْفَضْلَ بِیَدِ اللَّهِ گوى یا محمد (ص) که این افزونى و برترى خلق را بر یکدیگر بدست خداست، یُؤْتِیهِ مَنْ یَشاءُ میدهد او را که خود خواهد، وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِیمٌ (۷۳) و خداى فراخدار، فراخبخش، فراختوان است، بسزایها دانا. فردوسی : پادشاهی بهمن اسفندیار صد و دوازده سال بود
بخش ۱
چو بهمن به تخت نیا بر نشست ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۱۰۹
هرکه او هیمالان (یعنی خصمان) را چاه کند، خود اندر چاه افتد. محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹۷
ز خاک کوی تو گریان سفر گزیدم و رفتم اثیر اخسیکتی : قصاید
شمارهٔ ۱۱۲ - مدح امیر فخرالدین زنگی از امرای سلطان محمد سلجوقی
شها، ز چشمه تیغ تو چرخ نیرنگی عطار نیشابوری : عذر آوردن مرغان
گفتهٔ عباسه دربارهٔ روز رستخیز
گفت عباسه که روز رستخیز اثیر اخسیکتی : قصاید
شمارهٔ ۵۳ - در تجرید و تفرید و مقام شامخ انسان و منزلت عرفان:
افدیک یا خیر البشر، ای تاج عالم بلکه سر صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۱۴
خوش است فصل بهاران شراب نوشیدن سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰۸
شبی از مجلس مستان برآمد ناله چنگش ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ١٩٢
با خرد گفتم که داری در جهان جائی چنان هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۴
من نمیخواهم که : در کویش مرا بسمل کنید مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۹۷
بی‌عشق نشاط و طرب افزون نشود ابوعلی عثمانی : باب دوم
بخش ۴۹ - َمْشاد الدینوری
و از ایشان بود مَمْشاد الدینوری رَحْمَةُ اللّهِ عَلَیْهِ از بزرگان و پیران این طبقه بود، وفاة وی اندر سنۀ تسع و تسعین و مأتین بود. مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۴۴۱
گر روی تو را چو آینه بتوان دید حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۵۳۵
ای صبا نکته ای از لعل شکربار بیار مهدی اخوان ثالث : از این اوستا
غزل ۴
ون پردهٔ حریر بلندی سنایی غزنوی : الباب الثّالث: اندر نعت پیامبر ما محمّد مصطفی علیه‌السّلام و فضیلت وی بر جمیع پیغمبران
سبب قتل امیرالمؤمنین حسن‌بن علی علیه‌السّلام
کرد خصمان برو جهان فراخ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۳۶
ای گل که موج خنده‌ات از سر گذشته است فخرالدین عراقی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۱
بیا، که عمر من خاکسار می‌گذرد
