فریدون مشیری : مروارید مهر
ما، همان جمع پراکنده...
موج، می آمد، چون کوه و به ساحل می خورد ! ملک‌الشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۸۰ - شیر باش نه کژدم
تندی مکن که رشتهٔ چل ساله دوستی آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۹
سودابه خم گیسو ضحاک لب نوشت امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۶۱۹
تو می روی و به نظارهٔ تو چشم جهانی شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۹۲
گنج پنهانی که پیدا کرده اند رشیدالدین میبدی : ۱۲- سورة یوسف- مکیة
۴ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: «وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِها» بدان که اقوال علما درین آیت مختلف است، قومى گفتند یوسف (ع) بآن زن همّت کرد چنان که آن زن بوى همّت کرد حتّى حلّ الهمیان و جلس منها مجلس الرّجل من المرأة، قومى گفتند همّت آن زن دیگر بود و همّت یوسف دیگر، زن همّت فاحشه داشت و در دل کرد که کام خود از وى بر دارد و یوسف همّت فرار داشت با مخاصمه، یعنى در دل کرد که از وى بگریزد یا با وى برآویزد و فرمان وى نبرد. قومى گفتند معنى همت آرزوى بود که در دل آید بطبع بشرى بى اختیار و بى کسب بنده و بنده باین مأخوذ نباشد که این در تحت تکلیف نیاید، پس این همّت نه از یوسف زلّت بود نه از آن زن، بلى زلّت زن بدان بود که عقد و نیّت بدان پیوست و عزم کرد بر تحقیق آن همّت و خطرت و این عزم کسب بود لا جرم بدان مأخوذ بود. قال ابن المبارک قلت لسفیان: ا یؤخذ العبد بالهمّة؟ قال اذا کان عزما أخذ بها. و فى الخبر: من هم بسیّئة و لم یعملها لم تکتب علیه. فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۹
رعیتی است چو خاری بیا امیر شوم فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۶
بس که بنشسته تا پر بر تنم پیکان عشق مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۸۵
عزیزی و کریم و لطف داری مهدی اخوان ثالث : آخر شاهنامه
سر کوه بلند
سر کوه بلند آمد سحر باد سهراب سپهری : حجم سبز
همیشه
عصر وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۶۲
آنکه بی ما دید بزم عیش و در عشرت نشست ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۴
آلودهٔ دنیا جگرش ریش ترست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۳۷
غمگسار دل سودازده من شبهاست نادر نادرپور : چشم ها و دست ها
دیوانه
شبح ، کم کم ، قدم آهسته تر کرد امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۲۳
بس بود این که سوی خود راه دهی نسیم را ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۳
عشق تو بلای دل درویش منست شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۷ - ترانه جاودان
ای شاخ گل که در پی گلچین دوانیم بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۸۹
عالمی بر باد رفت از سعی بی‌پا و سری صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۰۸
نیست از خونابه‌نوشان هیچ کس جز من به جا
ما، همان جمع پراکنده...
موج، می آمد، چون کوه و به ساحل می خورد ! ملک‌الشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۸۰ - شیر باش نه کژدم
تندی مکن که رشتهٔ چل ساله دوستی آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۹
سودابه خم گیسو ضحاک لب نوشت امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۶۱۹
تو می روی و به نظارهٔ تو چشم جهانی شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۹۲
گنج پنهانی که پیدا کرده اند رشیدالدین میبدی : ۱۲- سورة یوسف- مکیة
۴ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: «وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِها» بدان که اقوال علما درین آیت مختلف است، قومى گفتند یوسف (ع) بآن زن همّت کرد چنان که آن زن بوى همّت کرد حتّى حلّ الهمیان و جلس منها مجلس الرّجل من المرأة، قومى گفتند همّت آن زن دیگر بود و همّت یوسف دیگر، زن همّت فاحشه داشت و در دل کرد که کام خود از وى بر دارد و یوسف همّت فرار داشت با مخاصمه، یعنى در دل کرد که از وى بگریزد یا با وى برآویزد و فرمان وى نبرد. قومى گفتند معنى همت آرزوى بود که در دل آید بطبع بشرى بى اختیار و بى کسب بنده و بنده باین مأخوذ نباشد که این در تحت تکلیف نیاید، پس این همّت نه از یوسف زلّت بود نه از آن زن، بلى زلّت زن بدان بود که عقد و نیّت بدان پیوست و عزم کرد بر تحقیق آن همّت و خطرت و این عزم کسب بود لا جرم بدان مأخوذ بود. قال ابن المبارک قلت لسفیان: ا یؤخذ العبد بالهمّة؟ قال اذا کان عزما أخذ بها. و فى الخبر: من هم بسیّئة و لم یعملها لم تکتب علیه. فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۹
رعیتی است چو خاری بیا امیر شوم فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۶
بس که بنشسته تا پر بر تنم پیکان عشق مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۸۵
عزیزی و کریم و لطف داری مهدی اخوان ثالث : آخر شاهنامه
سر کوه بلند
سر کوه بلند آمد سحر باد سهراب سپهری : حجم سبز
همیشه
عصر وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۶۲
آنکه بی ما دید بزم عیش و در عشرت نشست ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۴
آلودهٔ دنیا جگرش ریش ترست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۳۷
غمگسار دل سودازده من شبهاست نادر نادرپور : چشم ها و دست ها
دیوانه
شبح ، کم کم ، قدم آهسته تر کرد امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۲۳
بس بود این که سوی خود راه دهی نسیم را ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۳
عشق تو بلای دل درویش منست شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۷ - ترانه جاودان
ای شاخ گل که در پی گلچین دوانیم بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۸۹
عالمی بر باد رفت از سعی بی‌پا و سری صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۰۸
نیست از خونابه‌نوشان هیچ کس جز من به جا
