ملا محمد بن سلیمان فضولی بغدادی (زادهٔ سال ۸۸۵ هجری قمری در حله، درگذشته به سال ۹۶۳ هجری قمری) ادیب و شاعر سدهٔ دهم هجری قمری است که به زبانهای ترکی، عربی و فارسی شعر سروده است.
زادگاه او را در بعضی از منابع کربلا یا نجف هم ذکر کرده‌اند. او پرورش‌یافتهٔ بغداد است و به همین جهت به بغدادی مشهور شده است.
آثار فارسی وی علاوه بر دیوان اشعار، شامل منظومه‌های ساقی‌نامه (هفت جام)، «رند و زاهد»، «صحت و مرض»، «انیس القلب» و «روح نامه» (سفرنامه روح یا حُسن و عشق) است.