۲۴۴ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۰۰

چرا ز درد غم یار خود بغم باشیم
خوشا دمی که به درد و غمش به هم باشیم

به تاج و تخت شهان سر فرو نمی آریم
اگر چه از سگ کویش به قدر کم باشیم

به مال و جاه جهان نیست احتشام ولیک
گدای کوی تو باشیم محتشم باشیم

نهاده ایم به راحت همیشه چشم امید
قدم به دیده ما نه که در قدم باشیم

چو شاهدی به در دوست می بریم نیاز
امید هست کزین باب محترم باشیم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.