آمد آهسته شب به بستر من
دلبری کافت دل و دین است

گفتمش کیست که هان که در شب تار
اینچنین شب روی نه آئین است

اسم شب ده و گرنه دزد دلی
نک گواهت کمند پرچین است

کوی غبغب نهاد بر لب من
گفت بر گوش من که ماچین است