منم ز یار نگارین خود جدا مانده
بدست هجر گرفتار و بینوا مانده

نخست گوهر با قیمت و بها بودی
بخاک تیره فرو رفته بی‌بها مانده

فتاده دور ز خاصان بارگاه ازل
اسیر خاک ابد گشته در بلا مانده

مقرب در درگاه کبریا بوده
بدست کبر گرفتار و در ریا بوده

به چار میخ طبیعت بدوخته محکم
به حبس شش جهت کون مبتلا مانده

هر‌آنکه دید مرا گفت در چنین حالت
ببین ببین ز کجا آمده و کجا مانده

شب است و راه بیابان و من ز قافله دور
غریب عاشق و مسکین ضعیف وامانده

کجاست پرتو حسنت که رهنما گردد
که هست جان من از راه و راهنما مانده

شده ز دوری خورشید مغربی حقیر
بسان ذرّه سرگشته در هوا مانده