قطره ائی از قعر دریا دم مزن
ذره‌ئی از مهر والا دم مزن

مرد امروزی هم از امروز گوی
از پری و دی و فردا دم مزن

چون نمیدانی زمین و آسمان
بیش ازین از زیر و بالا دم مزن

چون اصول طبع موسیقیت نیست
از تنا و ناو تاتا دم مزن

درگذر از نفی و اثبات ای پسر
هیچ از الّا و از لا دم مزن

گر بگویندت که جانرا کن فدا
رو فدا کن جان، خود را دم مزن

تا نمیدانی من و مارا که کیست
باش خاموش از من و ما دم مزن

همچو آدم علم اسما را زحق
تا نگیری هیچ ز اسما دم مزن

آنکه عین جمله اشیا گشته است
مغربی را گفت ز اشیا دم‌مزن