ایجمال تو در جهان مشهور
لیکن از چشم انس و جان مستور

نور رویت بدید ها نزدیک
لیکن از دیدنش نظر ها دور

غیر گرمی کجا کند ادراک
ز آفتاب منیر تابان کور

گرچه باشد عیان چه شاید دید
قرص خورشید را بدیده مور

هم بتو میتوان ترا دیدن
بل توئی ناظر و توئی منظور

مدتی این گمان همیبردم
که منم ذاکر و تویی مذکور

شد یقینم کنون که غیر توست
ذاکر و ذکر و شاکر و مشکور

مهر رویت چو تافت بر عالم
یافت ذرّات کاینات ظهور

گشت پیدا از عکس زلف و رخت
در جهان کفر و دین و ظلمت و نور

لب شیرین او چشم فتانت
در زمانه فکنده متنه و شور

مغربی را مدام تز لب و چشم
در جهان مست دارد و مخمور