ای روی تو مهر و کَون ذرات
ذات تو برون ز نفی و اثبات

ذرّات کجا رسند در مهر
ذرات کجا و مهر هیهات

اسماء و صفات کَون هر یک
در ذات تو اند محو لذّات

نی اسم و نه نعت بود آنجا
نه رسم و نه شکل و وضع همتات

چون خاست ظهور از مظاهر
اسما و صفات را کمالات

موجود شدند بهر این کار
ارضین و عناصر و سماوات

مسطور معین و مبین
شد برورق وجود آیات

از روی نگار و از قوابل
دیدیم عیان بی محادات

یک معنی و صد هزار صورت
یک صورت و صد هزار مرآت

مصباح رخ تو را نگارا
کَونین زجاجه است مشکوات

مهر تو به مغربی عیان شد
با آنکه عیان از اوست ذرّات