۲۲۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۲۰

گلستانی و ما مستان بویی
چه باشد گر بیایم آرزویی

چو از روی تو محروم است چشمم
سحرگه با صبا بفرست بویی

میان ما چو پیوندی ست جانی
فراغت دارم از هر ماه رویی

مراد خضر چون آب حیات است
به چشمش در نیاید آب جویی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.