هوس عمر عزیزم ز برای تو بود
بکشم جور جهانی چو رضای تو بود

در ازل جان مرا عشق تو هم صحبت بود
تا ابد در دل من مهر و وفای تو بود

جای افسر شود آن سر که به پای تو رسد
پادشاهی کند آن کس که گدای تو بود

هست امیدم که نمایی تو خداوندی ها
ور نه از بنده چه آید که سزای تو بود

خجلم زان که فرود آمده ای در دل تنگی
چیست این منزل ویرانه که جای تو بود

روی خوب تو شد انگشت نمای خورشید
مه نو کیست که انگشت نمای تو بود

سال ها سجده صاحب نظران خواهد بود
بر زمینی که نشان کف پای تو بود

راحت روح و فتوح دل مشتاقان است
هر حدیثی که در و وصف و ثنای تو بود

سخنی لایق سمعت نبود ور باشد
هم غزل های همام ابن علای تو بود