زاهدان با شاهدان همخانه اند
گرد هر شمعی دو صد پروانه اند

اهل دل در بت پرستی آمدند
شاهدان بت دیده ها بتخانه اند

بابری رویان نماند عقل و هوش
جمله معذورند اگر دیوانه اند

روی خوب آیینه خود ساختند
در سر زلف بتان چون شانه اند

از لب معشوق می نوشند می
فارغ از خمخانه و پیمانه اند

عارفان ما را ملامت می کنند
آن گران جانان ز دل بیگانه اند

مردم بینا دل جوهر شناس
چون همام اندر پی دردانه اند