بی تو مرا خواب و خیال وصال
آن همه خوابست به چشم و خیال

جانسوی بالای نو بیدله نرفت
مرغ به بالا نرود جز به بال

حاجتم از روی نو یک دیدنست
دور محل نظرست و سؤال

بر ورق گل قلم صنع را
خوشتر از آن نقطه نیفتاد خال

سوختگان روی به آتش نهند
گر تو به جنت ننمائی جمال

جان و سر و هرچه برم پیش تو
هیچ نگری ز من الأ ملال

زلف تو خواهم به تفال گرفت
دال گرفتند مبارک به قال

الامیه گفتم غزلی تا بری
بر گذر قافیه نام کمال