تو زما وصف آن جمال مپرس
لب او بین و از زلال مپرس

عقل گفتا به روی او چو نی
گفتمش روی بین و حال مپرس

گفته ای در سر که رفت سرت
چون شد این قصه پایمال مپرس

ای دل احوال ضعف خود ز طبیب
چون نباشد ترا مجال مپرس

با تو ای بی وفا که گفت بگوی
که همه عمر از کمال مپرس