عرفات عشق بازان سر کوی بار باشد
بعلطواف کعبه زین در نروم که عار باشد

چو سری بر آستانش ز سر صفا نهادی
بصفا و مروه ای دل دگرت چه کار باشد

قدمی ز خود برون نه بریاض عشق کآنجا
نه صداغ نفحه گل نه جفای خار باشد

به معارج اناالحق نرسی ز پای منبر
که سری است جای این سر که سزای دار باشد

ز می شبانه ساقی قدحی نثار ما کن
نه از آن معنی که او را به سحر خمار باشد

به فریب و وعده ما را مکش ای پسر که تشنه
ز عطش بمیرد اولی که در انتظار باشد

نکند کمال دیگر طلب حضور باطن
که قرار گاه زلفش دل بیقرار باشد