۲۶۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۵۴

دل صفه خال تو با زلف گفت
دانه در در شب تاریک سفت

سرو قدت راست چمن سرو راست
کس سخن راست نیارد نهفت

تا نرود گرد به هر دیده حیف
دیده درت آب زد آنگه برفت

ناله من خواب شبت برد و آه
چون نکنم ناله که چشمم نخفت

بیدق خال تو نرانده هنوز
طره کج باز دو رخ برد مفت

ای دل اگر سروریت آرزوست
چون سر زلفش به قدمها بیفت

هر که شنید از سخنان کمال
سلمه الله و أبقاه گفت
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.