هنوز چشم امیدم به رهگذاری هست
هنوز گونه زرد مرا غباری هست

نمی‌زنم مژه بر یکدگر ز حیرانی
هنوز چشم مرا درد انتظاری هست

حذر نکرد ز آهم سپهر و غافل از این
که در میانه این گرد هم سواری هست

مرا چو حادثه مخصوص گشت دانستم
که روزگار مرا از من اعتباری هست

ز دیده خون دلم جوش می‌زند امشب
مگر بر آن سر کو چشم اشک‌باری هست؟

نصیب ما که درین گلشن آشیان داریم
اگرچه خرمن گل نیست، مشت خاری هست

ز موج خیز محبت برون مرو قدسی
به خس گذار درین بحر اگر کناری هست