صبوح آفتِ مغز و ضعفِ دل است
ولی طبعِ بُرنا بدان مایل است

خوش آید صبوحی طربناک را
خصوصا جوانانِ چالاک را

دم صبح دارد هوایی دگر
مقاماتِ اِخوان صفایی دگر

همی تا برآید ز کوه آفتاب
فرو شد سرمست حالی به خواب

اگر بر صبوحی شود باز روز
گرانی کند مجلس دل فروز